jan 15 2018

– Tegenwoordig vraag ik het maar aan iedereen. –

Ik ontdek dingen in de praktijk want de weg van BitloosHoofdstelfitter heeft nog niemand voor mij gewandeld. Daar ben ik de eerste die het pad maakt en loopt. Het vak heb ik me de afgelopen tien jaar zelf aangeleerd door mijn opleidingen en alle andere kennis, ervaring en wijsheid die ik heb opgedaan.
Zo kwam ik dus ook in aanraking met een klant waar ook kinderen op het paard reden en een klant waar meerdere bijrijders hielpen om het paard te verzorgen en rijden.
Een hoofdstelfitting is altijd een momentopname en soms vragen mensen zich af of dat wel voldoende is om te ontdekken dat het écht het juiste hoofdstel is waar ze op dat moment zo prettig mee reden. Ja is dan altijd mijn reactie op hun vraag. Die momentopname is genoeg om het juiste hoofdstel te kiezen voor het paard. Levenslang of in ieder geval voor de komende jaren tenzij het paard en de ruiter zo snel ontwikkelen, dan adviseer ik om na ongeveer een jaar (soms eerder, soms later) een Hoofdstel Check-up te doen.
Nu je dit weet kom ik terug bij mijn eerste vraag. Want hoe zit het dan met de klanten waar de kinderen/bijrijders ook op het paard reden?
Iedere ruiter heeft een andere manier van inwerken op het paard. En iedere ruiter werkt anders in met zijn of haar hand. We hebben een ander lichaam en een andere manier van gebruiken daarvan. Plus we hebben ook allemaal een andere ervaring. We hebben misschien wel andere instructeurs gehad of andere paarden gereden. Ook toen we leerden paardrijden.
Ikzelf heb als ruiter een langer lichaam met mijn een meter tachtig dan de gemiddelde ruiter en daardoor heb ik dus ook een andere balans op mijn paard dan bijvoorbeeld een kortere ruiter. Daardoor werk ik anders in op mijn paard. In mijn balans, in mijn handen, met mijn benen, etc.
Zo kwam het dus dat ik van deze klanten een bericht terug kreeg dat het hoofdstel minder geschikt leek dan in eerste instantie tijdens de fitting. Doordat ik niet zo 123 kon zeggen hoe dat kwam heb ik contact opgenomen met mijn collega bit-fitter en tevens de tandarts van mijn paard Saskia ten Cate. Ik heb goed contact met haar en ben tevens erg fan van haar werk.
Ik heb de casus aan haar voorgelegd en kreeg een logisch en verduidelijkend antwoord van haar!
De ruiterhand bepaald hierin. Het hoofdstel is een middel tussen de communicatie van paard & ruiter. Ons hoofdstel beïnvloed heel veel. Veel meer dan de meeste mensen weten. En deze zou dus mee moeten veranderen wanneer de ruiterhand veranderd.
Om dit uit te leggen:
-> Wanneer de ruiterhand niet zo duidelijk inwerkt (zoals bijvoorbeeld bij kinderen, deze hebben minder kracht en vaak minder ervaring) dan is er vaak behoefte bij het paard voor een hoofdstel wat duidelijkere en ‘scherpere’ signalen door geeft.
(Let op! Met scherper bedoel ik niet pijnlijker maar de signalen zijn dan gedoseerder)
-> Aan de andere kant staat een ruiterhand die wat feller en met meer kracht inwerkt. Bij deze ruiterhand kan de behoefte van het paard zijn voor een hoofdstel die de signalen wat meer verdeeld en subtieler door geeft.
Dit is trouwens geen vaste richtlijn want het komt vaak genoeg voor dat het juist andersom is. Dat een fellere ruiterhand behoefte geeft bij het paard voor een wat duidelijker en ‘scherper’ hoofdstel zodat de ruiterhand zachter kan gaan inwerken. Of het paard heeft bij een zachte ruiterhand behoefte aan een zachter hoofdstel dat de signalen meer verdeeld en subtieler door geeft.
Hoofdstelfitten heeft dus altijd te maken met de wisselwerking tussen paard & ruiter. Zo is iedere fitting uniek. Ik geloof dus ook niet in advies op papier maar wel in de ervaring uit de praktijk.
Zo hèhè. Nu zijn we op het punt gekomen dat ik de eerste vraag echt kan beantwoorden. Om al deze redenen komt het dus dat ik tegenwoordig vraag wie het paard rijd. Of diegene dat altijd doet of dat er meer ruiterhanden in het totaalplaatje horen. Want dan moet je kijken naar een hoofdstel die past bij het paard en de specifieke ruiterhand. Of ik kijk naar een compromis. In de vorm van een wél goed passend hoofdstel waar het paard misschien niet perfect op loopt maar waar wel iedere ruiter prettig mee kan rijden. Of soms kiest de eigenaar van het paard voor een eigen hoofdstel en blijven de andere ruiters rijden met het ‘oude’ hoofdstel zodat het gevecht door miscommunicatie uit blijft totdat het paard en de ruiter(s) verder is ontwikkelt tot het niveau waar er wel prettig met het aangemeten hoofdstel gereden kan worden.
Opties genoeg. Dat maakt mijn werk zo leuk want het is altijd een uitdaging om de juiste oplossing te vinden voor iedereen!
Bron: Saskia ten Cate – www.paardengebitsbehandeling.nl & Lis van Vliet – www.bitlooshoofdstelfitting.nl
Fotobron: Mandy Roeting – https://www.mandyroeting.nl/